Voor de zoveelste keer maakte ik een aquarel van onze jongste kleindochter. Uiteraard niet van levend(ig) model maar van foto. Ogen en mond zijn het moeilijkste en vaak mislukt de hele tekening als het niet meteen lijkt. Dus veel verdwijnt er in de prullenbak. Maar deze keer ging het in één keer goed. Nu hangt ze ingelijst in de galerij kleinkinderen bij ons in de gang. En telkens als we een dagje op haar mogen oppassen, wil ze na binnenkomst even opgetild worden om de aquarellen te bekijken. Ze is een dankbare bezoekster van mijn kleine museum